Medrese Davutpaşa Kullanıcısı Şule Parmak, Felsefe ve Din Bilimleri Yüksek Lisans Tezini Tamamlayıp Arşivin 50. Nüshasını Merkeze Kazandırdı

İstanbul Üniversitesi Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı’nda yüksek lisansını tamamlayan Şule Parmak, tezinin bir nüshasını Medrese Davutpaşa’ya hediye ederek merkezin akademik hafızasına katkıda bulundu.

Fatih Belediyesi’nin kültürel ve akademik yaşama kazandırdığı Medrese Davutpaşa, İstanbul’un tarihî dokusu içinde konumlanan bir yapıdan çok daha fazlası. Günümüzde genç araştırmacıların buluştuğu, fikirlerin geliştiği, disiplinlerin birbirine değdiği bir üretim alanı haline gelen Medrese, açık kapıları ve sakin atmosferiyle lisansüstü öğrenciler için özel bir çalışma ortamı sunuyor. Sessiz avlusunda yazılan tezler, yüksek lisansından doktorasına uzanan akademik yolculukların en canlı tanıkları niteliğinde.

Bu ortamda çalışmalarını sürdüren Medrese Davutpaşa kullanıcılarından Şule Parmak, İstanbul Üniversitesi Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı’nda yürüttüğü yüksek lisans eğitimini başarıyla tamamladı. Parmak, hazırladığı tezinin bir nüshasını merkeze hediye ederek hem kendi akademik hikâyesini Medrese’nin ortak belleğine dahil etti hem de benzer süreçlerden geçen öğrenciler için ilham verici bir katkı sundu.

Parmak, tez yazım sürecinin yalnızca bireysel bir çaba olmadığını; doğru atmosferin, doğru insanların ve doğru paylaşımların bu süreçte en az kaynaklar kadar belirleyici olduğunu vurguluyor. Bu nedenle Medrese Davutpaşa’nın kendisine sağladığı ortamı şu sözlerle açıklıyor:

“Tez yazmak, tek başınıza yaptığınız bir iş gibi görünür; ama aslında bir iklime, bir sese, bir omza ihtiyaç duyarsınız. Medrese’de kimi zaman bir tartışma sırasında yeni bir kaynak önerisi alıyorsunuz, kimi zaman masanızdan kalktığınızda benzer sorunlarla uğraşan biriyle göz göze geliyorsunuz. Buradaki katkı yalnızca tezime değil; düşüncelerimin nasıl olgunlaştığına, meseleleri nasıl kurduğuma ve kendime nasıl baktığıma kadar uzanan bir etki yarattı.”

Medrese Davutpaşa’nın sunduğu paylaşım kültürü, farklı disiplinlerden ve farklı aşamalardaki öğrencilerin aynı çatı altında şekillendirdiği güçlü bir dayanışmayla besleniyor. Bu çeşitlilik, kimi zaman bir doktora öğrencisiyle yüksek lisansına yeni başlamış bir araştırmacının aynı masada buluşmasına; kimi zaman sosyolojiyle ilahiyatın, felsefeyle psikolojinin aynı başlık altında konuşulmasına imkan tanıyor. Parmak da bu zenginliğin tez sürecine katkısını şöyle değerlendiriyor:

“Bir fikri tartışırken karşımdaki kişi bambaşka bir disiplinden olabiliyor. Bu, yalnızca fikrimi geliştirmedi; zihnimin sınırlarını da genişletti. Buradaki çeşitlilik beni hem akademik hem de kişisel anlamda besledi.”

Medrese’nin katkısı yalnızca akademik üretimle sınırlı kalmıyor. Film gösterimleri, okuma grupları, atölyeler, küçük tartışma buluşmaları ve kültürel etkinlikler, öğrencilerin çalışma ritmini dengeleyen ve düşünsel derinliği artıran bir atmosfer oluşturuyor. Parmak, bu çok yönlü katkıyı şu sözlerle özetliyor:

“Medrese’de geçirdiğim zaman sadece tezimin sayfalarına değil, hayatı anlama biçimime de dokundu. Burada öğrendiklerimi akademi dışındaki hayata taşımak, benim için en değerli kazanımlardan biri oldu.”

Fatih Belediyesi’nin lisansüstü öğrencilere yönelik kapsayıcı desteği, çoğu zaman bireysel yalnızlıkla ilerleyen araştırma süreçlerini kolektif bir üretim alanına dönüştürüyor. Medrese Davutpaşa bugün, masaların, kitapların ve bilgisayarların ötesine geçen bir anlam taşıyor; burada bilgi, merak, arkadaşlık ve umut aynı çatı altında büyüyor, şekilleniyor ve yerini buluyor.

Şule Parmak’ın tezini merkeze hediye etmesi ise, Medrese’nin bu ortak üretim kültürünün önemli bir yansıması olarak raflarda yerini aldı. Genç araştırmacıların katkılarıyla büyüyen bu akademik hafıza, Medrese Davutpaşa’nın İstanbul’daki akademik hayat için neden vazgeçilmez bir buluşma mekanı haline geldiğini bir kez daha gözler önüne seriyor.